Weer in de wachtrij...

Wachten... Dat is wel het kernbegrip waarmee we, eigenlijk allemaal, 2020 redelijk goed kunnen samenvatten. Want het is wachten in de rij bij de bakker, voor de winkel, maar ook voor de schoolpoort én veelal eveneens voor de apotheek... Wachten tot die eindeloze weken van lockdown, of 'net niet lockdown', voorbij waren... En nu is het in feite nog steeds wachten: tot we eindelijk weer naar 'normaal' kunnen...
Voor onze auteur begon 2020 daar echter al wel mee: vanaf medio januari kon ze het namelijk enkel aanschouwen, de uiteindelijke goedkeuring van het finaal gevormde manuscript. Dat bungelde per slot van rekening de ganse tijd als een soort van zwaard van Damocles boven haar hoofd. Want wat ze ook ondernam in tussentijd, niets leek dat gevoel echt te kunnen ombuigen.
Maar niet alleen wat haar geesteskind betrof! Het was immers zowel de periode waarin ze een bevestiging van de eerste cover enkel kon aanzien, als dat ze louter de goedkeuring van een persoonlijke foto kon afwachten... En ga zo maar door!
Zodra het er dan uiteindelijk allemaal was, die 6de maart, en 'Aannames' het levenslicht zag, meende ze, ten langen leste, bijgevolg weer 'vrij' te zijn, niet langer veroordeelt tot die wachtrij!
Maar dán volgde dus die lockdown...
En is die nét voorbij, zit ze alweer in de volgende rist... Wachtende tot alles rond 'Interpretaties' de finale bekrachtiging ontvangen zal...
Dat op een rijtje zettende, zou je derhalve al wel wat anders kunnen gaan vermoeden... Misschien die ene cursus ten tijde van haar studies Criminologie er dus nog maar eens op nazien, en in het bijzonder de passage die de symptomen van verslaving beslaat... Niet?!

Twitter Facebook LinkedIn Volgen



AI AI AI

Waarom je best blogt

Branding als auteur

Je auteurswebsite

Het belang van zichtbaarheid